دل من

از آه سردت آسمون میلرزه
دل از سکوت جادوئیت میترسه
برام بگو تموم قصه هاتو
که بشکنی طلسم اون لبات و
کی بهتر از من با تو هم زبونه
قصه های نگفتتو میدونه
کی شونه هاش مرحم گریه هاته
می شکنه اما تا ابد باهاته
منم که بی تو گل بی بهارم
بمون نذار بریزه برگ و بارم
منو صدا کن که برات بمیرم
ترانه هامو از تو یاد بگیرم
منو صدا کن
میخوام صدای بارون بشه گم تو صدات و بره از یاد ناودون
منو صدا کن
ولی نگو نمیشه بذار یکی بمونیم واسه هم تا همیشه
منم که بی تو گل بی بهارم
بمون نذار بریزه برگ و بارم
منو صدا کن که برات بمیرم
ترانه هامو از تو یاد بگیرم

ای نوبهار عاشقان

ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما
                                                 ای بادهای خوش نفس عشاق را فریادرس

ای فتنه روم و حبش حیران شدم کاین بوی خوش

                                                  ای جویبار راستی از جوی یار ماستی 

ای قیل و ای قال تو خوش و ای جمله اشکال  تو خوش ای از تو آبستن چمن و ای از تو خندان باغ ها

                                                   ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما
ای بادهای خوش نفس عشاق را فریادرس

                                                    ای فتنه روم و حبش حیران شدم کاین بوی خوش

ای جویبار راستی از جوی یار ماستی                                     

ای پاکتر از جان و جا آخر کجا بودی کجا

پیراهن یوسف بود یا خود روان مصطفی

بر سینه ها سیناستی بر جان هایی جان فزا

ماه تو خوش سال تو خوش ای سال و مه چاکر تو را

ای پاکتر از جان و جا آخر کجا بودی کجا

پیراهن یوسف بود یا خود روان مصطفی

بر سینه ها سیناستی بر جان هایی جان فزا

ماه تو خوش سال تو خوش ای سال و مه چاکر تو را

محبت

اى شهان کشتیم ما خصم برون ماند خصمى ز او بتر در اندرون

‏
کشتن این, کار عقل و هوش نیست شیر باطن سخره‏ء خرگوش نیست‏

دوزخ است این نفس و دوزخ اژدهاست کاو به دریاها نگردد کم و کاست

‏
هفت دریا را در آشامد هنوز کم نگردد سوزش آن خلق سوز

هم نگردد ساکن از چندین غذا تا ز حق آید مر او را این ندا


سیر گشتى سیر؟ گوید نى هنوز اینت آتش اینت تابش اینت سوز

عالمى را لقمه کرد و در کشید معده‏اش نعره زنان، هَلْ مِنْ مزید

من ز مکر نفس دیدم چیزها کاو برد از سحر خود تمییزها

چون که جزو دوزخ است این نفس ما طبع کل دارد همیشه جزوها

چون که واگشتم ز پیکار برون روى آوردم به پیکار درون‏

قد رجعنا من جهاد الاصغریم با نبى اندر جهاد اکبریم

‏
قوتی خواهم ز حق دریا شکاف تا به ناخن برکنم این کوه قاف

سهل شیرى دان که صفها بشکند شیر آن است آن که خود را بشکند